<< تو ٬ اگر >>

اگر تو کوه باشی

پیش سنگینی نگاه تو آب خواهم شد

اگر تو خورشید باشی

پیش پیشانی بلندت خاک خواهم شد

اگر تو ستاره باشی

پیش زیبائیت دیده میگشایم

و تمامی وجودم را چشم میکنم

اگر تو آسمان باشی

آه خواهم کشید تا بر پیکر تو ٬

ابر شوم و در آغوشت کشم

تا در آغوش تو بگریم

و آنگاه آرام بمیرم .

<< نصیب من >>

من تنها به دنیا آمدم

حتی

پیش از آنکه از مادر زاده شوم

هیچکس مرا نمیخواست

محبت و دلبستگی ٬ هرگز در قلبم راه ننمود

و من

طفل ناخواسته دیروز

انسان تنهای امروزم

 در زندگی به این امر دلخوشم

که

زیستن جاودانه نیست .

<< پوچ >>

این همه تلاش برای چیست؟

زمانیکه امید نباشد ٬

جویبارها ٬ رودخانه ها ٬ با پل هایشان برای چیست؟

زمانیکه ماهی نباشد

و قایق های خسته بدون بادبان به ساحل لنگر انداخته باشند

برای چیست ٬ اینهمه تلاش ؟

برای بیهوده بودن ؟

روح را برای چه ستایش کنم ؟

زیرا روح خالیست ٬

بی شکل ٬ بی هدف ٬ بی دوست ٬ بی نشان

دور شو ز من ای آفتاب

من تاریکی را می پرستم ٬

و نمیخواهم دیگر کسی را بشناسم

زیرا من خود یک سایه ام

بی خیال ٬ بی امید ٬ بی دوست ٬ بی نشان ٬

و بی ثمر .